Tijdens de Professional Imaging kon ik de masterclass Lightpainting van Richard Walch bijwonen. Richard is een Canon ambassadeur en werkte tijdens deze workshop met de nieuwe 5Ds en 11-24 mm lens. Voor deze workshop werkte hij samen met Jochen Lejcar, die een BMX-fiets met programmeerbare LED’s heeft uitgerust en Rob Alton die dan weer bizarre trucs op die fiets kan.

Na een korte introductie van Richard over zijn werk en hoe de samenwerking tot stand was gekomen gingen we aan de slag. Gelukkig was er een grote zaal beschikbaar waar de BMX-trucs uitgevoerd konden worden. Er waren drie settings klaargezet om mee te werken.

We werden meegenomen in het proces van het opzetten van het shot, hoe je kunt scherpstellen bij weinig licht (neem een lampje mee) en welke settings voor een dergelijke foto geschikt zijn.

Alle foto’s worden gemaakt in Blub-modus -waarbij je zelf het openen en dichtgaan van de sluiter regelt door deze in te drukken en weer na de gewenste sluitertijd los te laten- en de flits wordt handmatig getriggerd op het moment dat de fietser een mooie pose aanneemt. Hierdoor neem je het lichtspoor mee in je foto maar ook een bevroren moment waarbij de fietser scherp in beeld komt.

Bij het fotograferen van ‘stoere’ sporters schijnt het overigens ‘not done’ te zijn om deze in de camera te laten kijken. Dit wordt te geposeerd en nep gevonden. Omdat ik geen statief ter beschikking had en ik op de grond liggend tussen de deelnemers een aantal van de foto’s genomen heb, zijn er toch een paar bij waarbij Rob de camera in kijkt, omdat hij juist niet in de andere camera’s keek. Hiervoor mijn excuses ;-).

Het timen van de foto’s viel nog niet mee. Omdat we met een flink aantal mensen tegelijk aan het fotograferen waren was het: Opletten wanneer Richard aangaf de opname te starten, dan opletten dat je je camera niet teveel ging bewegen en de opname stoppen na de flits.
Hier twee opnames uit de eerste setting:

Daarna gingen we verder in een andere setting waarbij van een balkonade gefotografeerd kon worden. Ik had niet heel veel lenzen bij me, dus hier kon ik even niet zo goed mee uit de voeten.

In de derde setting mocht iedereen heel charmant op de grond gaan liggen en was de bedoeling om meer een portret-achtige foto te maken waarbij de reflectie in spiegelend water zichtbaar was.

Hiervoor lag een stuk landbouwzeil op de grond, waar water op gegooid was. Heel eenvoudig maar doeltreffend. Dit vond ik de meest lastige, omdat je hier niet zo’n lange sluitertijd voor nodig had en je dan snel het flitsmoment miste, of je sluiter te lang had open staan zodat je foto bewogen was. Met een te lange sluitertijd had ook de belichting van de fiets en het pak te veel de overhand en zag je niet de verlichting van de striplights en beautydish die daar toch juist voor waren opgesteld.

Heel leuk om op deze manier even aan een heel andere discipline van fotograferen te kunnen ruiken en weer nieuwe ideeën op te doen om mee te gaan experimenteren.