Na de introductie van de Sony Alpha 7 en 7r fullframe systeemcamera volgden afgelopen jaar de Alpha 7s en nu de opvolger van de Alpha 7: De Alpha 7 mark II.

Wat is er veranderd ten opzichte van de voorganger; de Sony Alpha 7?

Uiterlijk

De eerste duidelijke verandering is het uiterlijk van de camera.

In dit unboxing filmpje zie je al een aantal duidelijke veranderingen:

De camera heeft een heel andere grip ten opzichte van de andere camera’s uit de A7 lijn.
Opvallende zaken zijn: Opvallend grotere grip (1), de andere plaatsing van het ontspanknopje (2), de betere bereikbaarheid van bijvoorbeeld het menu-knopje (6) op de achterkant, doordat deze nu op een schuin vlak zit.
Verder is er een ander materiaal gebruikt voor en is de uitvoering van de instelknoppen aan de voor-en achterkant die je meestal gebruikt voor diafragma en sluitertijd veranderd(5). De geheugenkaart die ten opzichte van de andere Alpha 7’ s er nu haaks in gestoken moet worden (3). Een extra toe te kennen knopje op de bovenkant (4) en de stevigere vergrendeling van het batterijklepje. De klepjes die de aansluitingen voor micro-usb en mini-hdmi afsluiten zijn nu van plastic en schanieren op een stukje rubber in plaats van de metalen klepjes met scharniertjes die je bij de andere uitvoeringen tegen komt. De hele body heeft nu een matte finish en is helemaal van metaal.

Aan de ene kant jammer dat de camera nu een stukje groter en zwaarder is geworden, aan de andere kant is er duidelijk geluisterd naar de feedback van gebruikers over het gebruik met grotere lenzen en de bereikbaarheid van de knoppen. De instelwielen voor diafragma en sluitertijd voelen nu meer als die bijvoorbeeld op de Alpha 99.

Ondanks het iets grotere gewicht is de camera nog steeds heel compact ten opzichte van zelfs een kleinere spiegelreflex. De camera ligt heel prettig in de hand. Vooral de betere bedienbaarheid van de knoppen op de achterkant zoals de menu-knop vind ik een grote verbetering.
Andere grote verandering is de vijf-assige stabilisatie waarover de Sony Alpha 7II beschikt.

Stabilisatie

Hoe werkt de stabilisatie. Dit plaatje verduidelijkt welke vormen van beweging gestabiliseerd worden door door de steady shot.

Niet alleen is de Sony Alpha 7 II de enige fullframe systeemcamera die deze stabilisatie heeft, ook in fullframe spiegelreflexen zul je deze niet tegenkomen.

Met lenzen die al gestabiliseerd zijn schakelt de camera twee vormen van stabilisatie uit, die de lens voor zijn rekening neemt, zodat de stabiliseringen elkaar niet tegen zouden gaan werken. Als je de stabilisatie op bijvoorbeeld de 70-200 uit zet, kun je niet meer de stabilisatie op de camera aanzetten. Ik probeerde te testen wat beter werkt, de stabilisatie van de camera of die van het objectief, maar dat was niet mogelijk.

Een aantal opnames met lange sluitertijd, met uitsneden. De foto’s van de camera zijn gemaakt met daglichtlampen. Ze zijn allemaal uit de hand genomen.

Als je lenzen van andere merken gebruikt in combinatie met een adapter voegt de stabilisatie een stukje gebruiksgemak toe. Vooral ook met vintage lenzen is dit een groot pluspunt.

Ook voor filmen is de stabilisatie een welkome toevoeging. Sony heeft met de steady-shot technologie natuurlijk al een lange ervaring vanuit de video-camera’s, die nu ook bij deze camera’s toegepast wordt.

In dit filmpje zie het verschil tussen het filmen zonder en met stabilisatie, met de gestabiliseerde 70-200 f4 G en de Zeiss 24-70 f4.

Met de stabilisatie kun je uit de hand met beduidend langere sluitertijden nog scherpe foto’s maken. Uiteraard gaat het dan alleen om bewegingen van jezelf. Vooral met langere en zwaardere lenzen is dit goed te merken. Maar ook bij weinig licht is het fijn om met langere sluitertijden aan de gang te kunnen gaan. De ISO-prestaties van de camera zijn meer dan prima, maar vaak kies ik dan toch als het kan liever voor een langere sluitertijd dan voor een hogere ISO.

Beeldkwaliteit

De beeldkwaliteit van deze fullframe camera is wat je ervan zou mogen verwachten: Mooie kleurweergave, groot dynamisch bereik. Ook de hogere ISO’s zijn prima bruikbaar en eigenlijk vergen ook de RAW-beelden, met RAW-conversie door Adobe’s Lightroom, niet heel veel nabewerking behalve wat contrast bijvoorbeeld. Gebruik je Capture One van Phase One, voor Sony gebruikers als Express versie gratis te downloaden en voor 23 euro te upgraden naar Pro voor Sony, dan is dat soms zelfs niet nodig.

Connectiviteit

Steeds vaker gebruik ik de WiFi en NFC-connectiviteit: Om een foto die ik gemaakt heb daarna direct door te sturen naar mijn mobiel of tablet of om de camera te kunnen bedienen.

Vooral als het gaat om foto’s die direct op social media gedeeld ‘moeten’ worden zoals de foto hieronder van een award-uitreiking dan is het heel makkelijk dat je deze mogelijkheid hebt en zonder dat je een hele set-up met laptop etcetera bij je hoeft te hebben. Foto’s stuur je simpel naar je mobiel, even wat bijwerken indien nodig via apps als Snapseed en daarna kunnen foto’s gedeeld of geplaatst gaan worden. In dit soort gevallen is een mooie bewerking toch ondergeschikt aan de ‘nieuws-waarde’ en op deze manier is dit eenvoudig te realiseren.

Conclusie

Met de Sony Alpha 7II is er duidelijk geluisterd naar wat gebruikers aangegeven hebben als mindere punten van de A7. Dit heeft voor- en nadelen: Als voordeel is de geweldige stabilisatie toegevoegd en is de grip een stuk handiger geworden. Nadeel is toch wel het wat toegenomen volume en gewicht, maar ook dat zal door sommige gebruikers juist als een pré ervaren worden. De nieuwe plaats van de ontspanknop is logischer en makkelijk te bedienen.

De accuduur is ok voor een kleine batterij, het opladen in de camera vind ik nog steeds niet heel erg handig. Een losse lader en extra accu maken het gebruiksgemak een stuk beter. Het sluitergeluid is een stuk bescheidener dan bij bijvoorbeeld de A7r, de autofocus blijft bij weinig licht een uitdaging maar vind ik zelf geen onoverkomelijk bezwaar.

In het gebruik vind ik het een heel fijne camera, door kunnen gebruiken van langere sluitertijden voegt dit zeker weer iets toe ten opzichte van de A7 en A7r. De knoppen lay-out is gebruiksvriendelijker dan die van de andere Alpha 7’s. Vooral ook doordat er recent weer een aantal fullframe e-mount lenzen aangekondigd zijn worden deze camera’s steeds interessanter.

Als je andere reviews leest over de Sony Alpha 7II variëren de meningen tussen ‘beste camera ooit!’ en ‘maar kleine verbetering ten opzichte van de A7’. Ik denk dat het er ergens tussenin zit. Uiteraard zijn er altijd zaken die beter kunnen, zoals de autofocus, maar ik denk dat door de stabilisatie en verbeterde ergonomie het gebruiksgemak er echt een grote sprong voorwaarts is gemaakt.

 Specificaties en prijs

• Full-frame camera met beeldstabilisatie over 5 assen
• Verbeterde hybride autofocus
• Full-frame Exmor®™ CMOS-sensor van 35 mm met 24,3 MP
• BIONZ X™-beeldverwerkingsprocessor
• Opnemen van Full HD-films in XAVC  S ¹⁰-indeling met hoge bitsnelheid van 50 Mbps
• Lenzen met E-bevestiging van Sony
• ISO 50-25.600
• 0,5-inch elektronische zoeker (kleur)
• Batterijduur: Maximaal 350 opnamen
• 3,0-inch TFT LCD  scherm

Een Sony Alpha 7 II body koop je op moment van schrijven voor gemiddeld 1800 euro.