We zaten er al een tijdje tegenaan te hikken. Ghislaines operatie. Niks ernstigs, een talgbultje op haar rechterooglid, maar toch. Vandaag togen we samen richting Amphia ziekenhuis in Breda. Ghislaine zag het wel zitten, Antonette had er wat meer moeite mee….

Het bultje was de laatste tijd al wat kleiner geworden, maar na enig overleg met de oogarts werd toch besloten operatief te kijken wat er nog zat. De voorbereiding en het wachten verliepen allemaal rustig en ook het onder narcose gaan verliep voorbeeldig. Ze wilde nog even een liedje zingen voor ze ging “slapen”, het werd “handjes gevouwen”, geen idee wat de artsen en verpleegkundigen daar nou van vonden. 🙂 Ze deed haar ogen dicht en pakte zelf het narcosekapje vast en was binnen een paar tellen vertrokken. De ingreep duurde al met al maar een klein kwartiertje, dus mocht ik op de uitslaapkamer wachten tot ze terug was.

Zo rustig als ze onder narcose gegaan was, zo boos was ze toen ze er weer uit kwam! Met twee zusters en een moeder moest ze zo’n beetje in de houdgreep genomen worden om te voorkomen dat ze meteen het infuusnaaldje eruit trok! Zelfs een extra dosis pijnstillers kon haar niet kalmeren. Ze probeerde met man en macht de zusters duidelijk te maken dat ze toch “echt geen tijd!” had. Ze konden er wel om lachen. Op een gegeven moment kroop ze onder de dekens. “Zo, nu wordt ze rustiger” was de conclusie. “Of ze trekt nu dat naaldje eruit..” was mijn idee. En inderdaad, ze was al een aardig eind op weg om het verband te verwijderen. Gelukkig was de anesthesist (inmiddels stond er een klein publiek om het bed geschaard..) wijs genoeg om het naaldje dan maar gelijk te verwijderen ipv op de afdeling.

Eenmaal terug op de afdeling ging ze toch weer aan het worstelen… ze wilde meteen uit bed! En waarom? Ze had zelf een pakje drinken in haar tas gestopt en dat moest nu eerst opgedronken worden!! Door de zuster werd ze daarna lekker verwend met een ijsje en soepstengels met een bakje pasta. Na de tijd uitgezeten te hebben vertrokken we weer naar huis….

Ze is niet zo bont en blauw als waar ik bang voor was gelukkig en ze wil zaterdag nog wel even terug om te gaan spelen!