Je kent ze vast wel, die achtergrondjes op rol of doek die een zonsondergang uitbeelden. Vooral in de jaren zeventig/tachtig (ja, van de vorige eeuw) mateloos populair bij fotografen om heel “natuurlijke” portretfoto’s te maken. (Ook verkrijgbaar in de uitvoering:”tropisch eiland” )

Toch zijn zonsondergangen natuurlijk juist heel mooi. Maar hoe maak je daar gebruik van bij het maken van een portret… Als je een foto maakt is de lucht waarschijnlijk mooi van kleur, maar je onderwerp onherkenbaar door tegenlicht. Als je gaat overbelichten is je onderwerp mooi, maar zie je weer geen zonsondergang meer. Uiteraard zijn er meer mensen die dit ondervonden hebben en natuurlijk daar ook oplossingen voor gevonden hebben. Vrijdagavond togen we, zoals inmiddels al een aantal jaren de gewoonte is, naar het vuurwerkfestival in Scheveningen. Uiteraard een uitgelezen gelegenheid om te hobby’en (ook omdat we er meestal ruim vantevoren aanwezig zijn) Ik ben niet zover gegaan dat ik met flitser en paraplu aan de gang gegaan ben, maar met de flitser aan een kabeltje en het tupperwaredoosje erop voelde ik me toch al heel wat…

Het lukte aardig, al veranderen de omstandigheden zo snel dat je bijna geen twee foto’s achter elkaar kan maken zonder dat je je instellingen moet wijzigen. Het vuurwerk was mooi, het weer was goed… we zijn er volgend jaar weer!