Een lichtmeter…. heb ik die nodig? Echt?

Eh, ja echt toch wel. In elk geval als je geen genoegen meer neemt met de “gemiddelde” lichtmeting die je camera uitvoert. Of als je wat met losse flitsers gaat spelen, dan heb je namelijk niets meer aan de lichtmeting van je camera. Na wat gerommel met de door mij zeer geliefde, maar toch wel vrij tijdrovende “trial en error” methode (aan knopjes draaien tot het resultaat er acceptabel uitziet op je minischermpje… 🙂 ) werd het toch tijd voor wat serieuzere methode om tot een beter resultaat te komen.

Een lichtmeter….

mmmmm

Gelukkig is er op Marktplaats toch nog wel het een en ander te vinden en daar vond ik m dan ook. Een minolta (wat anders??) autometer VF.

Afgezien van de enorme stoerheidsfactor (Zeg nou zelf!), werkt het ook heel erg fijn. Deze plant in het raamkozijn was met de meting door de camera vrij donker. Ook al zijn de pot en het raam in dit plaatje wel vrij licht, het gemeten onderwerp (“de plant”) is keurig belicht.

Tsja… dat moet natuurlijk wel geoefend worden. Ben dus bang dat mijn huisgenoten de komende dagen veel gemeten gaan worden!

Klein portretje met een grote flitser, zo uit de camera en nergens overbelichting. WHOEHOE!!